KSW 3 karta walk i wyniki gali!

Gala KSW 3 odbyła się 15 stycznia 2005 roku w restauracji Champions w hotelu Marriot w Warszawie. Było to kolejne dosyć duże wydarzenie, które transmitowane było na żywo w telewizji Polsat, która stała się od tej pory głównym sponsorem. Podobnie, jak miało to miejsce kilka miesięcy wcześniej wydarzenie poprzedzone było studiem z udziałem prowadzącego Mateusza Borka i jego gości.

KSW 3 – Uczestnicy turnieju

Jeśli chodzi o sam turniej to w porównaniu z poprzednią galą KSW 2 nie zmieniło się nic. Dalej mieliśmy 8 zawodników, jednego przedstawiciela z zagranicy, a poza tym odbyły się 2 dodatkowe walki pokazowe, a więc o 1 więcej niż kilka miesięcy temu. Patrząc na to, jaki skład przybył tym razem do Warszawy i hotelu Marriot to tak naprawdę mieliśmy do czynienia tylko z dwoma zawodnikami, którzy brali udział w poprzedniej edycji. Reszta byli to zawodnicy nowi, którzy dostali swoją szansę.

Wśród uczestników znaleźli się Marcin Zontek, Sławomir Zięba, Łukasz Jurkowski, Antoni Chmielewski, Michał Chmielewski, Jacek Buczko, Łukasz Chlewicki, a także zawodnik z Białorusi Siarhej Rozwadowski.

Jeśli chodzi o walki dodatkowe to wystąpili w nich Przemysław Biskup, Białorusin Andrej Gierasimczuk, a także 2 zawodników z Litwy, a więc Marius Skyrius i Remigijus Ziausys.

KSW 3 – Przebieg turnieju

Całość rozpoczęła się od walki ćwierćfinałowej, w której Jacek Buczko pokonał Łukasza Chlewickiego przez jednogłośną decyzję sędziów. Później Marcin Zontek w swoim debiucie w KSW pokonał Sławomira Ziębę w 2 minucie 3 rundy poprzez uderzenia pięściami. Łukasz Jurkowski, a więc finalista poprzedniej edycji zmusił do poddania swojego przeciwnika z Białorusi Siarhieja Rozwadowskiego zakładając mu kimurę w 4 minucie 1 rundy. Ostatnia walka w ćwierćfinale to pojedynek Antoniego Chmielewskiego (aktualnego mistrza) z Michałem Chmielewskim, który również pojawił się na poprzedniej gali w walce dodatkowej. Walka zakończyła się w 4 minucie 1 rundy. Aktualny mistrz KSW zmusił rywala do poddania poprzez trzymanie jego palców.

Po walkach ćwierćfinałowych doszło do 2 walk dodatkowych, w których Andriej Gierasimczuk pokonał Remigijusa Ziausysa już w 2 minucie 1 rundy. Zmusił rywala do poddania blokując jego ramię. 2 walka dodatkowa trwała już pełen dystans, a więc 3 rundy po 5 minut. Jednogłośną decyzją sędziów Przemysław Biskup pokonał Mariusa Skyriusa.

Łatwy awans do finału

Jak jeszcze Łukasz Jurkowski musiał się nieco namęczyć z Marcinem Zontkiem i walczyć z nim przez pełen dystans (ostatecznie wygrał przez jednogłośną decyzję sędziów), tak Antoni Chmielewski uzyskał bardzo łatwy awans do finału, ponieważ jego przeciwnik Jacek Buczko zrezygnował z udziału w półfinale, ponieważ w poprzednim pojedynku doznał on urazu ręki, który wykluczył go z dalszych zmagań. Stąd też w ostatecznej walce o triumf doszło do powtórki sprzed kilku miesięcy, a więc starcia pomiędzy dwoma zawodnikami, którzy jako jedyni do tej pory wygrywali pas mistrza KSW.

Pojedynek finałowy

W walce o zwycięstwo, tak samo jak kilka miesięcy wcześniej, znaleźli się zatem Antoni Chmielewski, a także Łukasz Jurkowski. Oczywiście faworytem pozostawał ten pierwszy, który notował w tym momencie kapitalną serię już 5 wygranych walk pod rząd w KSW, a przy tym kilka wygranych walk podczas innych gal, stąd też jego oficjalny bilans wynosił już 10 wygranych.

O niespodziance w tym przypadku nie mogło być zatem mowy i do takiej nie doszło, ponieważ faworyt wygrał i to bardzo szybko. Walka zakończyła się już w 1 rundzie. Antoni Chmielewski wygrał już w 3 minucie poprzez duszenie swojego przeciwnika.

To popularny “Antonio” był górą po raz kolejny nad “Jurasem”, a zatem udało mu się obronić tytuł mistrza KSW i po raz kolejny zgarnąć dla siebie pas. Pozostał tym samym jedynym zawodnikiem, który miał na koncie już 2 wygrane turnieje i jako jedyny miał na koncie komplet wygranych już 5 walk. Poza tym Chmielewski w międzyczasie, dosłownie miesiąc przed tą galą obronił tytuł mistrza Polski w MMA w kategorii do 80 kg. Potwierdził tym samym swoją dominację na krajowym podwórku.

Wygrana poprzez duszenie tak zwanym rękawem judogi z jego strony było niespotykane, ponieważ ten zawodnik raczej słynął z zakładania dźwigni na staw łokciowy, w taki sposób bowiem kończył znaczną większość swoich walk. Było tak w 5 z 11 walk, które do tej pory odbył. Warto zatem wytłumaczyć, że ten zawodnik przez wiele lat startował jako judoka, był między innymi wicemistrzem Polski seniorów, czy też wicemistrzem Europy juniorów, więc takie akcje nie były mu obce.

Rozwój gali zauważalny

Na przestrzeni tak naprawdę niecałego roku od momentu powstania pierwszej gali widać było, że wiele się zmieniło. Nie mogło być inaczej, skoro wydarzeniem bardzo szybko zainteresowali się sponsorzy, coraz więcej osób zostało wpuszczonych na obiekt, aby móc śledzić zmagania.

Przypuszczano, że z czasem na gali pojawiać się będą coraz to lepsi zawodnicy z innych krajów, a i kibiców będzie coraz więcej. Rzeczywiście tak było, ale jakie były wyniki napiszemy przy okazji innych tekstów.